×

Field notes and vivarium observations on Philochortus zolii are given as contribution to the biology of this little-known genus of lacertids. These concern the activity rhythm, food preferences, weights and sizes and colouration of the five captive specimens. The largest specimen had a maximum snout-vent length of 61 mm, a tail length of 190 mm and weighted 6.24 g. Unhappily no reproduction was recorded, which very well may have been caused by a lack of adult males. Possible oviposition occurred in the vivarium in July 2009. The annual activity was lowest in November to February; in the warmer months the daily activity peaked with the start focused around 10-12 o`clock, in later years this shifted to 14-17 o`clock because of the position of the vivarium when the lizards could profit from the sunshine coming from the south-west. The curious way the Philochortus walk with the dorsal side up on the gauze cover of their cage, is described and discussed, as is their locomotion in the vivarium.

×

Waarnemingen vroeg in het voorjaar in het veld in 2006, zowel als later in het terrarium over gedrag van vijf Philochortus zolii gedurende vier jaar, betreffen het activiteitsritme, voedselvoorkeuren, kleuren en afmetingen. De maximaal bereikte kop-romplengte was 61 mm, staart 190 mm, en het hoogste gewicht bedroeg 6,24 g. Helaas plantten de dieren zich niet voort in het terrarium, wellicht te wijten aan het ontbreken van volwassen mannetjes. Mogelijke eileg wordt gepostuleerd voor juli 2009. De activiteit over het jaar in het terrarium is het laagst van november tot februari. In de warmere maanden ligt de meeste dagactiviteit tussen 10 en 12 uur, hetgeen in later jaren verschoof naar tussen 14 en 17 uur, eenvoudigweg omdat de zon dan in de bak scheen. De opmerkelijke manier waarop deze hagedissen over het gazen deksel lopen, met de rug omhoog, wordt beschreven, evenals hoe ze zich verder voortbewegen, met name over de bodem en in het gras.

×

The typhlopid species from Thailand referred to in the literature since 1999 as Typhlops, Ramphotyphlops or Indotyphlops ozakiae was never formally described or validly published and therefore all previous names are nomina nuda. It is now described as Ramphotyphlops mollyozakiae and finally published after 20 years, becoming the latest recognized member of the genus.

×

De blindslang uit Thailand die sinds 1999 in de literatuur circuleert onder de namen Typhlops, Ramphotyphlops of Indotyphlops ozakiae was nooit officieel beschreven, waardoor alle eerdere aanduidingen nomina nuda betreffen. De soort wordt nu, na twintig jaar, taxonomisch beschreven als Ramphotyphlops mollyozakiae, waarmee de vorm de jongste aanwinst in het genus betreft.

×

A record of a large Boiga melanota with a severe head injury is provided. It was found in a stream on a night trip in a cultivated area in Southeast Thailand in the southern part of the Narathiwat Province. The injury was in the left part of the head, just behind the left eye. A considerable portion of bone had been destroyed, the mouth could not close properly in the left side, and the left venom glands might well have been destroyed. The quadratomaxillary ligament and a mandibular muscle were probably also traumatized. There was no sign of infection, and the snake was fresh, aggressive and well-nourished. It is likely that the injury was the result of a human attack using an agricultural tool such as a hoe or sickle. It is judged that it might well have recovered fully and survived. The venom of B. dendrophila s.l. contains three-finger toxins such as irditoxin, which are highly toxic to birds and reptiles but have little effect on mammals. It is concluded that even with only one venom gland the injured B. melanota has probably been able to easily kill birds and reptiles with its venom. Severe injury in wild snakes having survived is seldom reported. A review of other published cases of injured wild snakes which have survived is made. Cases of wild snakes surviving severe injury are rarely reported. The published cases that exist are reviewed here. The injuries discussed appear to be considerably milder than the one described for Boiga melanota.

×

De vondst van een grote Boiga melanota met een ernstige verwonding aan de kop wordt beschreven. Het dier werd aangetroffen in een rivierarm tijdens een nachtelijke tocht in bouwland in het zuidoosten van Thailand, in de provincie Narathiwat. De verwonding was links op de kop, achter het linkeroog. Een flink stuk bot was beschadigd, de bek kon links niet goed meer sluiten en de linker gifklieren waren mogelijk aangetast. Het quadratomaxillaire ligament en een kaakspier waren wellicht ook verwond. Er toonden zich geen tekenen van infectie en de slang oogde levendig, agressief en goed doorvoed. Waarschijnlijk was de verwonding het resultaat van een aanval door de mens met een schoffel of kapmes. Aangenomen mag worden dat de slang de aanval verder overleefde. Het gif van B. dendrophila s.l. bevat drievingerige toxines zoals irditoxine, die in hoge mate giftig zijn voor vogels en reptielen, maar weinig effect hebben op zoogdieren. Zelfs met maar één gifklier kan de gewonde B. melanota in staat geacht worden om met gemak vogels en reptielen te doden met zijn gif. Zelden is beschreven dat ernstig gewonde slangen in het wild zijn hersteld. De enkele publicaties waarin dat gerapporteerd wordt, haal ik hier aan. Waarbij gemeld zij dat die verwondingen aanzienlijk geringer waren dan in het onderhavige geval.